Możemy inaczej pisać testamenty. 16 października 2014 r. Sąd Najwyższy podjął precedensową uchwałę (III CZP 70/14), której teza brzmi: Ważny jest zapis zwykły (art. 968 § 1 k.c.), w którym przedmiot świadczenia został określony alternatywnie.

Cóż to oznacza dla praktyki spadkowej? Autor testamentu, którego zapisy oceniał Sąd Najwyższy zapisał w nim, że do całości spadku powołał syna, a córce zapisał wartość lokalu mieszkalnego A lub lokal B. W świetle dotychczasowej praktyki zapis taki był niedopuszczalny i uznawany był za nieważny. Komentatorzy wychodzili z założenia, że testament musi jednoznacznie wskazywać przedmiot zapisu. Uchwała ta zmienia dotychczasową linię dając więcej swobody spadkodawcom i uelastyczniając formułowanie ostatniej woli.